Son günlerde Antalya’da yaşanan belediye operasyonları, toplumsal gündemi oldukça etkiledi. Bu süreçte, Antalya’nın çeşitli meselelerine yeterince dikkat edemediğimiz bir dönemdeyiz.
Bu kapsamda, Antalya Müzesi’nin yıkım kararı üzerine ciddi bir itiraz ve mücadelenin sürdüğü belirtildi. Antalya’nın duyarlı kesimleri, bu duruma karşı bir araya gelerek seslerini yükseltiyor.
Bu noktada, belediye operasyonları nedeniyle mücadele eden arkadaşlara destek veremediğim için üzgünüm. Ancak, Antalya’nın asıl gündemi bu mesele olmalıydı.
Müzenin yıkım gerekçesi, binanın depreme dayanaksız olduğu ve yerine yeni bir müze inşa edileceği olarak öne sürülüyor. Yeni müzenin maliyetinin 2,5 milyar TL olacağı ve Kültür ve Turizm Bakanı’nın otellerinin mimarı tarafından yapılacağı iddiaları gündemde. Bu durum, bir yandaşa kaynak yaratma çabası olarak değerlendiriliyor.
AKP iktidarının yalnızca ekonomik ve siyasi zarar vermekle kalmadığı, kültürel birikimi de yok etmeye çalıştığı ifade ediliyor. Toplumun kültürel değerlerini değiştirmeye yönelik baskılar, bilimsel alt yapısı olmayan bir tarih anlayışını dayatıyor.
Bu bağlamda, ‘imitasyon’ bir kültür ve tarih anlayışı ile karşı karşıyayız. Antalya Müzesi için de ‘daha güzeli’ vurgusu ile imitasyon bir müze inşası için zemin hazırlanıyor.
Bu mantıkla, 1300 yıllık Ayasofya’nın da yıkılması gerektiği savunuluyor; zira yerine daha güzeli yapılacak deniliyor. Anadolu Medeniyetleri Müzesi örneği de benzer bir durumu yansıtıyor. Yıkılan sadece binalar değil, aynı zamanda tarih ve kültürel miras da yok ediliyor.
Dolmabahçe Sarayı ve Yivli Minare gibi önemli yapılar da bu mantığın içine dahil edilebilir. İmitasyon yapılarla sorunların çözüleceği düşüncesi, gelecek nesiller tarafından ‘imitasyon çağı’ olarak adlandıracağımız bir dönem yaratıyor.
